อะไรก็ไม่เจ็บเท่า รักคนที่ไม่รักกัน

แก้วน้ำของเธอยังวางอยู่ที่เก่า. . . . .เ

หมือนกับฉันที่ยังเจ้าน้ำตาอ่อนไหว

หลังจากที่ใครคนหนึ่งเข้ามาชีวิตก็เปลี่ยนไป

สิ่งที่หลงเหลือไว้ให้คือร่องรอยและ. . .น้ำตา

หมอนที่เคยอิงแอบพิงกันยังอยู่อะไรที่เป็นคู่ก็ยังคงอยู่

ตรงนั้นรองเท้า หมอนข้าง แปรงสีฟัน. . .

ทุกอย่างยังเป็นคู่กันยกเว้นเพียงฉัน

และเธอบอกตัวเองว่าต่อไปนี้

จะอยู่อย่างไรคำตอบที่ได้คืออยู่ไปวัน วัน

แบบนี้หลายคนบอกว่าเวลาจะช่วยรักษาแผลที่มี

ไม่รู้ว่าเวลาจะช่วยคน คน นี้ เมื่อไหร่?

คงอีกนานกว่าความปวดร้าว

จะเบาบางลงเมื่อความเข้มแข็งบั่นทอนลงเต็มที่. . . .

.คาถาบทเดียวที่ปลอบตัวเองคือ..ไ

ม่เป็นไรคนดีต้องผ่านมันไปให้ได้แม้ว่าวันนี้. . . . .

"แทบขาดใจ"