Wednesday, September 05, 2007

รักแท้ต้องไม่แพ้ระยะทาง


รักด้วยน้ำตา
ขอบคุณที่ให้ความหวังแม้ว่าทุกครั้งจะไม่ได้อะไรขอบคุณที่ทำให้ได้รู้ว่า..ความรักความห่วงใยเป็นเช่นไรแล้วยังทำให้รู้อีกว่า น้ำตาที่ไหลจากหัวใจช้ำ - ช้ำ ช่างทรมานขอบคุณที่บอกรักฉันทุกวันแล้วเธอก็พลันหายหน้าขอบคุณน่ะวันเวลาที่ทำให้ฉันรู้ว่า......มีเธอ (คนไม่รักจริง)เพราะความอ่อนไหว...ทำให้ใจฉันอ่อนล้ายังคงต้องปรับตัวปรับใจไปกับกาลเวลาแม้วันนี้ยังรู้ว่าเธอรักใครประสบการณ์ความรักที่พานพบสอนให้รู้อะไรมากมายนักแล้วเมื่อไรน่ะจะพบรักอย่าง....ความรักที่จริงใจ** แล้วความรักรักของใครบ้าง.....จะสมหวังดั่งใจคิด**


No comments: